16 Ocak 2013 Çarşamba

Roma, Açık Şehir(1945)


IMDB Puanı: 8.1/10 
Yapım: 1945 - İtalya
Tür: Dram,  Savaş
Süre: 100 dakika
Yönetmen: Roberto Rossellini
Oyuncular: Anna Magnani, Aldo Fabrizi, Giovanna GallettiMaria Michi, Amalia Pellegrini
Senaryo: Federico Fellini, Sergio Amidei
Yapımcı: Roberto Rossellini, Rod E. Geiger, Ferruccio De Martino, Giuseppe Amato

2.Dünya Savaşı 'nın sonlarına doğru 1944 yılında Nazi işgali altındaki Roma şehrinde yaşayan bir grup insanın hikayesi anlatılır.Gestapo Nazilere karşı yapılan direniş hareketinin lideri olan Giorgio Manfredi (Marcello Pagliero) 'nin peşine düşmüştür.Yakın arkadaşı Francesco (Francesco Grandjacquet),Francesco'nun evlenmek üzere olduğu dul Pina (Anna Magnani)ve Rahip Don Pietro Pellegrini (Aldo Fabrizi) birlikte Giorgio'nun bir an önce Roma'dan ayrılabilmesi için yeni bir kimlik edinmesine yardımcı olurlar.

Savaş zamanının yokluklarının da zorlaması ile film sağdan soldan derlenmiş farklı farklı markadan negatiflere çekilmişti.Bunlar dış çekimler için Ferrania C6 iç sahneler için ise ışığa daha hassas olan Agfa Super Pan ve Agfa Ultra Rapid idi.Bu durum aslında bir dezavantaj değil aksine filmin belgesel filmleri andıran yapısına katkıda bulunan olumlu bir faktör olmuştu.
Filmin senaryosu yazılırken Roma'daki işgal hala sürüyordu (1943-1944).Hatta filmin çekimleri başladığında da işgal tam sona ermemişti.Bu nedenle bazı çekimler kameralar gizlenerek ve sessiz olarak yapılmıştı.Film ekibinde rol alan bazı elemanlar da bu işgale karşı yapılan direnişe bizzat katılmışlardı.Ayrıca oyunculardan ikisi hariç diğerlerinin sıradan görünümlü amatörlerden seçilmiş olmaları,belgesel tarzına yakın kaba ve çok katmanlı anlatım şekli,kamera hareketlerinin özgürlüğü,belgeseli andıran siyah beyaz görüntüler ve savaşın şehirde bıraktığı izlerinin henüz çok taze oluşu gibi etmenler filmi olağanüstü derecede gerçekçi yapıyordu.Ayrıca dış çekimlerde günlük hayatın sıradan hikâyeleri ile yoksulların sosyal problemlerine de eğiliniyordu. Rosselini'nin aralara serpiştirdiği melodramatik duygusallık anlarının da gelişimine katkıda bulunduğu bu yeni tür sonraki yıllarda John Cassavetes, Martin Scorsese, Robert Altman, ve Spike Lee gibi yönetmenleri de etkileyecekti.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder